"Ik heb je gewaarschuwd, meisje, pas op!"
Zoonlief vliegt tegen de muren op. ”Ik wil zo graag buitenspelen, mama.” Tussen de buien door, fietsen we naar het centrum. Zomaar even winkels kijken. Iets wat we allebei graag doen. Als ik mijn fiets parkeer en de kleine man uit zijn stoeltje til, komt er opeens een man bij me staan. Ik probeer me in te denken hoe oud hij is. Het lukt me niet. Onder zijn ogen enorme wallen. De Amsterdamse zijn er niets bij. Zijn huid is vaal. Hij stinkt en staat onvast op zijn benen. ”Pas maar op”, hikt hij met dubbele tong. Ik frons mijn wenkbrauwen. ”U bedoelt?” Onbewust doe ik een stapje naar achteren. ”Voor je het weet heb je een huis vol.” Met een priemende vinger wijst hij naar de kleine man in mijn armen. ”En wat zou dat?” vraag ik oprecht verbaasd. ”Een hoop ellende heb je d’r van. Ze vreten al je geld op. En op je oude dag laten ze je mooi zitten.” Ik wil iets zeggen, maar klap mijn kaken weer op elkaar. Hij kijkt me nog eens aan. Zoekt houvast aan de lantaarnpaal naast hem. ”Ik heb je gewaarschuwd, meisje, pas op.” Dan verdwijnt hij weer, even snel als dat hij kwam. Ik kijk naar het beteuterde gezichtje van mijn zoon. Wat zou er nu toch in dat koppie omgaan? ”Wat doet die meneer? Ik vond hem een beetje eng, mam.” Tja, daar kan ik me iets bij voorstellen. ”Die meneer heeft teveel gedronken”, zeg ik dan. ”Had ‘ie dorst?” ”Hij dronk teveel alcohol. Als je dat veel drinkt, kun je niet meer zo goed nadenken.” Ik hoop vurig dat ik het zo goed heb uitgelegd en dat verdere vragen uitblijven. ”Dat is niet leuk.” zegt hij en kijkt trouwhartig naar me op. ”Nee, lieverd, dat is niet leuk. Probeer dat later maar nooit te doen, hè. Als je verdrietig bent mag je dat altijd tegen papa of mama zeggen. Praten kan helpen.” ”Ja, mammie.” Zo. De allereerste voorlichting is een feit. Pffft. Ik hoop dat hij over twintig jaar nog steeds zo goed luistert. Samen vervolgen we onze weg. Mijn ogen zoeken de winkelstraat af, maar ik zie de man al niet meer. Ik hoor wel de deur van de kroeg dichtslaan. Even krimpt mijn hart ineen. Wat moet die man meegemaakt hebben, dat hij zijn dagen zo slijt. Vol wrok. Vol haat.
